Midden Amerika... Costa Rica!!
Door: 19 april t/m 26 april '13
29 April 2013 | Costa Rica, San José
Midden Amerika, Costa Rica! Helaas maar een weekje om dit mooie land te verkennen en dat is achteraf veeeelste kort. We hebben een hostel geboekt met de naam Van Gogh, veel Hollandser kun je het niet hebben. We worden ontvangen door een uiterst vriendelijke receptionist, die uiteindelijk de eigenaar blijkt te zijn. David is zijn naam en hij heeft een voorliefde voor Nederland, vandaar de naam van het hostel. Het is een rustig hostel met een grote overdekte buitenplaats in hartje centrum.
We hadden wel wat ideeën om naar toe te gaan in Costa Rica, maar omdat we de afstanden niet goed konden inschatten en de vervoersmogelijkheden niet wisten hebben we de verschillende mogelijkheden met David besproken. We waren in eerste instantie heel veel van plan in 1 week, maar met openbaar vervoer was dat gekkenwerk. We passen e.e.a. aan en besluiten uiteindelijk om maar naar twee plaatsen te gaan: het gebied rondom de vulkaan Arenal in het centrale Noorden van Costa Rica en het gebied rondom Manuel Antonio Natuurpark in het Westen (tegen de Pacific kust)
De volgende dag nemen we de bus naar La Fortuna, een plattelandsplaatsje waarbij de vulkaan Arenal het uitzicht bepaald. De vulkaan liet tot oktober 2010 nog dagelijks erupties zien, maar dat is nu helaas verleden tijd. De vulkaan is echter nooit gaan slapen, soms stijgen er nog wolken op uit de krater. We hebben dit keer een tent met tweepersoonsbed geboekt bij Arenal Backpackers Resort. Weer eens wat anders! Al was het bij aankomst helaas wel zo dat de reservering niet goed was doorgekomen en we de eerste nacht alsnog in een meerpersoons dorm moesten slapen.
Nog voordat we bij het hostel aankwamen, werden we bij de bus al door wat mensen benaderd voor tours in die omgeving. We stuiten op een reisbureautje van een Nederlander, Red Lava. De eigenaar Diewe neemt uitgebreid de tijd voor ons om ons alle mogelijkheden voor tours in die omgeving uit te leggen. Wij boeken uiteindelijk voor diezelfde dag nog een tour naar Baldi hotsprings & Spa. Een mega resort met heel veel hotsprings en met uitzicht op de vulkaan. Heerlijk ontspannen in heel warm water. Tevens glijbanen die je met zo'n 45 km per uur het water in knalde, Jip niet Pie wel... Voor de dag erna boeken we een avontuurlijke hickingtour, Cerro Chato.
We worden 's ochtends om 10.00 uur bij het hostel opgehaald en tezamen met een jong Belgisch stel naar de ingang van het Parque Nacional Volcán Arenal gebracht. Hier begon onze hike naar de tweede vulkaan, die naast Arenal staat. Dit betreft een oudere vulkaan met de naam Chato die sinds 3500 jaar geleden inactief is. Het grootste deel van het nationaal park is begroeid met nevelwoud en regenwoud, rijk aan plant- en diersoorten, rivieren, watervallen en warmwaterbronnen. Wij dachten dat de hike op de berg bij de Machu Picchu afzien was... surprise... beulen was het! De jungle zorgde er ook nog eens voor dat het zweet werkelijk waar uit alle poriën kwam en tja voor een krater zul je omhoog moeten klimmen.
We hadden een super leuke gids mee, die opgegroeid was in de jungle dus ons ontzettend veel kon vertellen en laten zien. Hij had heel veel humor en met zijn 59 jaar niet te verslaan qua conditie en kracht (damn!). Het eerste doel met de klim was de krater van de oudere vulkaan Chato, die inmiddels gevuld is met een prachtig groen meer, omringt door oerwoud. De acteur Will Smith heeft samen met zijn zoontje recentelijk een film opgenomen in het vulkaangebied. In de film is de Arenal Vulkaan natuurlijk wel actief, maar ze hebben ook opnames gemaakt in het groene meer. De film After Earth draait inmiddels in de Nederlandse bioscopen, dus we gaan zeker binnenkort een keer naar de bios. Het moet in ieder geval een helse tocht zijn geweest met alle film apparatuur ed, want je kunt er echt alleen maar te voet komen.
Na een pittige klim van zo’n 2,5 uur komen we dan eindelijk bij het groene meer uit. We lunchen er met een welverdiend stokbroodje en een door de gids ter plekke gemaakte tomatensalade. Er hing veel bewolking dus het zicht op het meer was niet zo goed. Toch zag je het ene moment bijna niks en het andere moment was de bewolking even compleet verdwenen. Super gaaf uitzicht had je dan op het groene water. Tja en we hebben natuurlijk niet zoveel moeite gedaan om alleen maar naar het meer te kijken... Plons! Het zwemmen in een oude krater van een vulkaan gevuld met groen water en omringd door oerwoud, dat doe je niet zo vaak. Eenmaal in het water (wat trouwens zeer verfrissend te noemen was) leek het water nog veel groener. Snel wat fotootjes en toen vlug weer de klamme kleding aan. Waarbij we tijdens het aankleden nog bezoek kregen van een op rooftocht zijnde wasbeer. Deel 1 van de tour, het zwaarste deel, zat erop!
De route vervolgde zich over de andere zijde van de oude vulkaan, wederom dwars door de jungle, maar dit keer voornamelijk afdalen. Afdalen door de modder en van de ene boomwortel naar de andere boomwortel klauteren. De witte gympen waren zwart en de billen uiteindelijk ook door het regelmatige uitglijden. Onderweg hebben we nog een paar grote vogels gespot, waaronder een zeldzame wilde kalkoen. Verder geen apen gezien, maar wel gehoord. Tering wat een geluid produceren die kleine brulapen, het lijken wel gorilla's. Lekker meebrullen met die apen is leuk, want ze reageren op je gebrul. Het afdalen duurt nog zo'n 2 uur en uiteindelijk komen we uit bij het boerenland tussen de twee vulkanen. We bezoeken een mooie waterval en we vervolgen onze route naar de Arenal Observatory Lodge, een voormalig onderzoekscentrum voor de bestudering van de Arenal vulkaan. Inmiddels betreft het geen onderzoekcentrum meer, maar wordt het als hotel gebruikt. Dichterbij de Arenal vulkaan kun je niet komen. Vanaf een groot terras bij het hotel hebben we een fantastisch uitzicht op de vulkaan en een prachtige zonsondergang.
Het laatste deel van de tour is het meest ontspannend: een natuurlijke hotspring! Bij de Observatory Lodge worden we opgehaald met mini busjes. Mini busjes gevuld met prikkende horsels, wat overigens best grappig was omdat iedereen een beetje spastisch om zich heen die beestjes probeerde dood te maken. We maken onderweg een korte tussenstop om een bijzondere kikker te spotten. De Roodoogmakikikker, een van de bekendste kikkers door hun uitzonderlijk bonte kleuren en kleurpatronen. De kikker wordt veel heel veel afgebeeld in reisboeken. We hebben geluk! Een felgroen gekleurde kikker met oranje pootjes en rood/oranje ogen. We mogen geen flits gebruiken, dus de foto's zijn wat minder scherp, maar wel heel gaaf om te zien.
En toen eindelijk die heerlijke hotspring. Er werd ons aangeraden om alle spullen (zelfs slippers) in de minibus te laten en om alleen in badkleding naar de hotspring te gaan. Twee zaklampen verlichten onze weg, welke we op blote voeten aflopen richting de warmwaterbron. Uiteindelijk komen we bij een plek naast de autoweg met grote rotsplateaus en stromend water. Via een mini waterval worden we door de gidsen het warme water ingegooid. Wat een heerlijkheid na zo'n intensieve dag!!! Niks geen aangelegd toeristische attractie, maar gewoon puur natuur en voor iedereen vrij toegankelijk. De zaklampen van de gidsen zijn nog steeds de enige twee verlichtingsbronnen bij de hotspring en dat geeft ook meteen een hele bijzondere sfeer. Eenmaal in het water kregen we een heerlijke cocktail gevolgd door een modder masker met gezichtsmassage. Genieten :-)! Wat een top dag!!
Na een nacht in een luxe tent nemen we de volgende dag weer de bus terug naar San Jose, terug naar het Van Gogh hostel. De busverbindingen in Costa Rica verlopen bijna allemaal centraal vanuit San Jose. De volgende dag nemen we de bus naar Quepos, een plaatsje vlakbij het natuurpark Manuel Antonio. We hebben een kamer geboekt bij Villas Jaquelina, een super fijn hotelletje! Ze hadden een heerlijk grote keuken, groot terras met banken en hangmatten, grote woonkamer met vaste computer en een klein zwembad(je!). 's Avonds koken we een heerlijke Hollandse maaltijd met een salade, gekookte aardappels en een stukje vlees.
De volgende ochtend vertrekken we vroeg met de bus naar het natuurpark Manuel Antonio. Met een oppervlakte van zestien vierkante kilometer is Manuel Antonio het kleinste beschermde natuurgebied van Costa Rica. Regenwoud en strand komen hier bij elkaar en dat trekt veel dieren aan. In een a twee dagen kun je het park verkennen en dat was voor ons qua beperkte tijd heel gunstig. Voor maar 10 dollar pp kopen we een kaartje en lopen we het park in. Eerst achter de horde aan, maar al snel kiezen we ons eigen pad. Trage hagedissen, bontgekleurde vogels en luidruchtige aapjes zijn gemakkelijk te spotten. Bij ieder gekraak of gek geluid blijf je staan om misschien nog een ander dier te spotten. We hebben mazzel en zien een luiaard in de boom hangen, zien een Toekan (Van der Valk ;-) voorbij vliegen en we krijgen van dichtbij bezoek van een grote leguaan.
Na alle padvinder avonturen besluiten om lekker bij het strand te gaan liggen. Het park heeft 4 prachtige stranden kaliber overhangende palmbomen, wit zand, rotsige baaitjes en een doorzichtige zee. Tja..! Wel even opletten op de spullen, want ook hier hebben de op rooftocht zijnde wasbeertjes en apen het voorzien op je bagage. Na een paar uurtjes chillen op het strand, besluiten we nog een laatste padvinder tocht te lopen richting de uitgang. Het is een route door de jungle, maar langs de kust en hij zou ongeveer drie kwartier duren. Na ongeveer een uur lopen komen Juut en Juul er achter dat we een rondje aan het lopen zijn... Het park was inmiddels al gesloten, met uitzondering dan van twee bezwete Hollandse padvindertjes die nog door het park liepen. We besluiten uiteindelijk om maar weer terug te lopen naar het strand omdat we van daaruit wel de uitgang konden vinden. Hele rare geluiden overigens op de terugweg... we hebben ons rot gelachen.
Terug in Quepos, halen we bij de supermarkt wat Corona biertjes, een limoentje en wat chips en we lopen naar de kustlijn waar we proosten tijdens een prachtige zonsondergang :-) 's Avonds sluiten we aan bij de gezamenlijke BBQ die de eigenaar van Villa Jaquelina organiseerde. Heerlijke gemarineerde vis van de grill met een salade en gekruide aardappeltjes. Ons gezelschap aan tafel waren koppels uit Amerika, Duitsland en Engeland. Vooral met het Engelse stel hadden we een leuke klik. Zij waren net als ons ook al maanden aan het reizen en dit was hun laatste weekje. Al kletsend op de veranda hebben we ervaringen uitgewisseld tot later die nacht. Heel gezellig dus!
De volgende dag hoefde wij pas om 17.00 uur de bus terug naar San Jose te nemen, dus we besluiten om nog een paar uurtjes van het mooie strand vlakbij Manuel Antonio te genieten. We huren daar een bedje met een parasol en gaan weer in de relax stand. Wie doet ons wat?! Genieten dus en na een paar uurtjes strand nemen we de bus terug naar San Jose, terug naar hostel Van Gogh. De volgende dag vertrekken we namelijk naar de States... Miami baby!
We hadden wel wat ideeën om naar toe te gaan in Costa Rica, maar omdat we de afstanden niet goed konden inschatten en de vervoersmogelijkheden niet wisten hebben we de verschillende mogelijkheden met David besproken. We waren in eerste instantie heel veel van plan in 1 week, maar met openbaar vervoer was dat gekkenwerk. We passen e.e.a. aan en besluiten uiteindelijk om maar naar twee plaatsen te gaan: het gebied rondom de vulkaan Arenal in het centrale Noorden van Costa Rica en het gebied rondom Manuel Antonio Natuurpark in het Westen (tegen de Pacific kust)
De volgende dag nemen we de bus naar La Fortuna, een plattelandsplaatsje waarbij de vulkaan Arenal het uitzicht bepaald. De vulkaan liet tot oktober 2010 nog dagelijks erupties zien, maar dat is nu helaas verleden tijd. De vulkaan is echter nooit gaan slapen, soms stijgen er nog wolken op uit de krater. We hebben dit keer een tent met tweepersoonsbed geboekt bij Arenal Backpackers Resort. Weer eens wat anders! Al was het bij aankomst helaas wel zo dat de reservering niet goed was doorgekomen en we de eerste nacht alsnog in een meerpersoons dorm moesten slapen.
Nog voordat we bij het hostel aankwamen, werden we bij de bus al door wat mensen benaderd voor tours in die omgeving. We stuiten op een reisbureautje van een Nederlander, Red Lava. De eigenaar Diewe neemt uitgebreid de tijd voor ons om ons alle mogelijkheden voor tours in die omgeving uit te leggen. Wij boeken uiteindelijk voor diezelfde dag nog een tour naar Baldi hotsprings & Spa. Een mega resort met heel veel hotsprings en met uitzicht op de vulkaan. Heerlijk ontspannen in heel warm water. Tevens glijbanen die je met zo'n 45 km per uur het water in knalde, Jip niet Pie wel... Voor de dag erna boeken we een avontuurlijke hickingtour, Cerro Chato.
We worden 's ochtends om 10.00 uur bij het hostel opgehaald en tezamen met een jong Belgisch stel naar de ingang van het Parque Nacional Volcán Arenal gebracht. Hier begon onze hike naar de tweede vulkaan, die naast Arenal staat. Dit betreft een oudere vulkaan met de naam Chato die sinds 3500 jaar geleden inactief is. Het grootste deel van het nationaal park is begroeid met nevelwoud en regenwoud, rijk aan plant- en diersoorten, rivieren, watervallen en warmwaterbronnen. Wij dachten dat de hike op de berg bij de Machu Picchu afzien was... surprise... beulen was het! De jungle zorgde er ook nog eens voor dat het zweet werkelijk waar uit alle poriën kwam en tja voor een krater zul je omhoog moeten klimmen.
We hadden een super leuke gids mee, die opgegroeid was in de jungle dus ons ontzettend veel kon vertellen en laten zien. Hij had heel veel humor en met zijn 59 jaar niet te verslaan qua conditie en kracht (damn!). Het eerste doel met de klim was de krater van de oudere vulkaan Chato, die inmiddels gevuld is met een prachtig groen meer, omringt door oerwoud. De acteur Will Smith heeft samen met zijn zoontje recentelijk een film opgenomen in het vulkaangebied. In de film is de Arenal Vulkaan natuurlijk wel actief, maar ze hebben ook opnames gemaakt in het groene meer. De film After Earth draait inmiddels in de Nederlandse bioscopen, dus we gaan zeker binnenkort een keer naar de bios. Het moet in ieder geval een helse tocht zijn geweest met alle film apparatuur ed, want je kunt er echt alleen maar te voet komen.
Na een pittige klim van zo’n 2,5 uur komen we dan eindelijk bij het groene meer uit. We lunchen er met een welverdiend stokbroodje en een door de gids ter plekke gemaakte tomatensalade. Er hing veel bewolking dus het zicht op het meer was niet zo goed. Toch zag je het ene moment bijna niks en het andere moment was de bewolking even compleet verdwenen. Super gaaf uitzicht had je dan op het groene water. Tja en we hebben natuurlijk niet zoveel moeite gedaan om alleen maar naar het meer te kijken... Plons! Het zwemmen in een oude krater van een vulkaan gevuld met groen water en omringd door oerwoud, dat doe je niet zo vaak. Eenmaal in het water (wat trouwens zeer verfrissend te noemen was) leek het water nog veel groener. Snel wat fotootjes en toen vlug weer de klamme kleding aan. Waarbij we tijdens het aankleden nog bezoek kregen van een op rooftocht zijnde wasbeer. Deel 1 van de tour, het zwaarste deel, zat erop!
De route vervolgde zich over de andere zijde van de oude vulkaan, wederom dwars door de jungle, maar dit keer voornamelijk afdalen. Afdalen door de modder en van de ene boomwortel naar de andere boomwortel klauteren. De witte gympen waren zwart en de billen uiteindelijk ook door het regelmatige uitglijden. Onderweg hebben we nog een paar grote vogels gespot, waaronder een zeldzame wilde kalkoen. Verder geen apen gezien, maar wel gehoord. Tering wat een geluid produceren die kleine brulapen, het lijken wel gorilla's. Lekker meebrullen met die apen is leuk, want ze reageren op je gebrul. Het afdalen duurt nog zo'n 2 uur en uiteindelijk komen we uit bij het boerenland tussen de twee vulkanen. We bezoeken een mooie waterval en we vervolgen onze route naar de Arenal Observatory Lodge, een voormalig onderzoekscentrum voor de bestudering van de Arenal vulkaan. Inmiddels betreft het geen onderzoekcentrum meer, maar wordt het als hotel gebruikt. Dichterbij de Arenal vulkaan kun je niet komen. Vanaf een groot terras bij het hotel hebben we een fantastisch uitzicht op de vulkaan en een prachtige zonsondergang.
Het laatste deel van de tour is het meest ontspannend: een natuurlijke hotspring! Bij de Observatory Lodge worden we opgehaald met mini busjes. Mini busjes gevuld met prikkende horsels, wat overigens best grappig was omdat iedereen een beetje spastisch om zich heen die beestjes probeerde dood te maken. We maken onderweg een korte tussenstop om een bijzondere kikker te spotten. De Roodoogmakikikker, een van de bekendste kikkers door hun uitzonderlijk bonte kleuren en kleurpatronen. De kikker wordt veel heel veel afgebeeld in reisboeken. We hebben geluk! Een felgroen gekleurde kikker met oranje pootjes en rood/oranje ogen. We mogen geen flits gebruiken, dus de foto's zijn wat minder scherp, maar wel heel gaaf om te zien.
En toen eindelijk die heerlijke hotspring. Er werd ons aangeraden om alle spullen (zelfs slippers) in de minibus te laten en om alleen in badkleding naar de hotspring te gaan. Twee zaklampen verlichten onze weg, welke we op blote voeten aflopen richting de warmwaterbron. Uiteindelijk komen we bij een plek naast de autoweg met grote rotsplateaus en stromend water. Via een mini waterval worden we door de gidsen het warme water ingegooid. Wat een heerlijkheid na zo'n intensieve dag!!! Niks geen aangelegd toeristische attractie, maar gewoon puur natuur en voor iedereen vrij toegankelijk. De zaklampen van de gidsen zijn nog steeds de enige twee verlichtingsbronnen bij de hotspring en dat geeft ook meteen een hele bijzondere sfeer. Eenmaal in het water kregen we een heerlijke cocktail gevolgd door een modder masker met gezichtsmassage. Genieten :-)! Wat een top dag!!
Na een nacht in een luxe tent nemen we de volgende dag weer de bus terug naar San Jose, terug naar het Van Gogh hostel. De busverbindingen in Costa Rica verlopen bijna allemaal centraal vanuit San Jose. De volgende dag nemen we de bus naar Quepos, een plaatsje vlakbij het natuurpark Manuel Antonio. We hebben een kamer geboekt bij Villas Jaquelina, een super fijn hotelletje! Ze hadden een heerlijk grote keuken, groot terras met banken en hangmatten, grote woonkamer met vaste computer en een klein zwembad(je!). 's Avonds koken we een heerlijke Hollandse maaltijd met een salade, gekookte aardappels en een stukje vlees.
De volgende ochtend vertrekken we vroeg met de bus naar het natuurpark Manuel Antonio. Met een oppervlakte van zestien vierkante kilometer is Manuel Antonio het kleinste beschermde natuurgebied van Costa Rica. Regenwoud en strand komen hier bij elkaar en dat trekt veel dieren aan. In een a twee dagen kun je het park verkennen en dat was voor ons qua beperkte tijd heel gunstig. Voor maar 10 dollar pp kopen we een kaartje en lopen we het park in. Eerst achter de horde aan, maar al snel kiezen we ons eigen pad. Trage hagedissen, bontgekleurde vogels en luidruchtige aapjes zijn gemakkelijk te spotten. Bij ieder gekraak of gek geluid blijf je staan om misschien nog een ander dier te spotten. We hebben mazzel en zien een luiaard in de boom hangen, zien een Toekan (Van der Valk ;-) voorbij vliegen en we krijgen van dichtbij bezoek van een grote leguaan.
Na alle padvinder avonturen besluiten om lekker bij het strand te gaan liggen. Het park heeft 4 prachtige stranden kaliber overhangende palmbomen, wit zand, rotsige baaitjes en een doorzichtige zee. Tja..! Wel even opletten op de spullen, want ook hier hebben de op rooftocht zijnde wasbeertjes en apen het voorzien op je bagage. Na een paar uurtjes chillen op het strand, besluiten we nog een laatste padvinder tocht te lopen richting de uitgang. Het is een route door de jungle, maar langs de kust en hij zou ongeveer drie kwartier duren. Na ongeveer een uur lopen komen Juut en Juul er achter dat we een rondje aan het lopen zijn... Het park was inmiddels al gesloten, met uitzondering dan van twee bezwete Hollandse padvindertjes die nog door het park liepen. We besluiten uiteindelijk om maar weer terug te lopen naar het strand omdat we van daaruit wel de uitgang konden vinden. Hele rare geluiden overigens op de terugweg... we hebben ons rot gelachen.
Terug in Quepos, halen we bij de supermarkt wat Corona biertjes, een limoentje en wat chips en we lopen naar de kustlijn waar we proosten tijdens een prachtige zonsondergang :-) 's Avonds sluiten we aan bij de gezamenlijke BBQ die de eigenaar van Villa Jaquelina organiseerde. Heerlijke gemarineerde vis van de grill met een salade en gekruide aardappeltjes. Ons gezelschap aan tafel waren koppels uit Amerika, Duitsland en Engeland. Vooral met het Engelse stel hadden we een leuke klik. Zij waren net als ons ook al maanden aan het reizen en dit was hun laatste weekje. Al kletsend op de veranda hebben we ervaringen uitgewisseld tot later die nacht. Heel gezellig dus!
De volgende dag hoefde wij pas om 17.00 uur de bus terug naar San Jose te nemen, dus we besluiten om nog een paar uurtjes van het mooie strand vlakbij Manuel Antonio te genieten. We huren daar een bedje met een parasol en gaan weer in de relax stand. Wie doet ons wat?! Genieten dus en na een paar uurtjes strand nemen we de bus terug naar San Jose, terug naar hostel Van Gogh. De volgende dag vertrekken we namelijk naar de States... Miami baby!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
