Hawaiiiiiii
Door: 23 mei t/m 30 mei 2013
30 Mei 2013 | Verenigde Staten, Oahu Island
Vanuit Las Vegas hebben we een behoorlijke reis voor de boeg. We slaan een nachtje over door de nachtbus te nemen naar LA. Kwart voor 7 ochtends komen we aan waarna we vervolgens meteen de bus pakken naar het vliegveld. Last stop: HAWAII! Verder van je bed kun je niet komen! We hebben een vlucht van Hawaiian Airlines die ons in 6 uurtjes naar Honolulu vliegt. Op het vliegveld merk je direct dat je op Hawaii bent. De meisjes in rieten rokjes blijven achterwege maar bij de mannen wc heeft het mannen-teken op de deur een hawaii shirtje aan. We hebben van te voren al afgesproken dat we niet alle eilanden gaan verkennen. We willen een weekje rust van al het gereis. Kortom: zon, zee, strand en een vleugje cultuur!
Vanaf het vliegveld nemen we de bus naar het bekendste strand van Hawaii; Waikiki beach. Halverwege rijdt de buschauffeuse de spiegel er af, waarna een compleet onderzoeksteam een overijverige analyse moet maken van het gebeurde. Kortom: wachten op de volgende bus. Onderhand waren we al zo’n 36 uur onderweg en met wat vluchtige slaapjes in de bus en het vliegtuig, begon ons energie niveau aardig terug te lopen. Bij Waikiki beach hebben we een hostel geboekt: Seaside Hawaiian Hostel Waikiki. Super relaxt hostel met een mooie binnenplaats met hangmatten en direct al leuk contact met de andere bewoners.
Eten regelen we bij de supermarkt en uiteindelijk sluiten we doodmoe aan bij een van tafels in het hostel. De rum komt op tafel en voor we het weten hebben we een uitgebreid plan gesmeed voor een nachtelijke hike: het beklimmen van de Stairway to Heaven. Volgens de overlevering klommen de jonge mannen van Hawaii bij volle maan een van de bergen op het grote eiland op. Via couchsurfers.com waren wat contacten gelegd en een pick-up truck werd van iemand van het eiland geleend. Er werd ons wel al medegedeeld dat dit een illegale beklimming was en dat de opgang naar de berg werd bewaakt. Anyway: we gaan!
3 uur s’nachts wordt iedereen wakker gemaakt, met andere woorden; een hazenslaapje van 2 tot 3 uurtjes. We scheuren met een noodgang over de snelwegen van Hawaii, 8 man achter in de bak van de pick-up en 5 man in de cabine. In een woonwijk onder aan de berg parkeren we de auto en met behulp van zaklampen sluipen we door het bos onder aan de berg. We klimmen door een aantal opengeknipte hekken en uiteindelijk komen we onderaan de berg bij een smalle trap aan; de stairway!
We zijn net 10 treden onderweg of er komt een auto aangereden en krijgen een paar flinke zaklampen op ons gericht: rennen! We klimmen zo snel als mogelijk het smalle trapje op. Een strafblad in de VS staat toch wat minder op je CV. Het trappetje bestaat simpelweg uit wat plankjes en een ijzeren reling. We proberen zo snel mogelijk omhoog te komen en na een tijdje horen we ook geen rumoer meer achter ons van de bewaking. We horen echter wel rumoer van voor en boven ons. We zijn niet de enige personen die naar boven klimmen. Tijdens de klim van 2 ½ uur (!!!!) komen we nog tientallen andere mensen tegen die de klim maken. Blijkbaar toch een flinke happening. We praten natuurlijk nu over 4 uur 's nachts, het is pikkedonker en met behulp van de zaklampen klimmen we langzaam naar boven. De treetjes zijn glad, smal en in het donker merk je niet dat je over een rif loopt met duizelingwekkende diepten naar beneden.
Hawaii ontwaakt en langzaam beginnen we de contouren van het eiland te zien. De nacht gaat over in mist en rond half 7 's ochtends komen we aan op de top. En na het optrekken van mist worden we beloond met een magistraal uitzicht. We kijken over een groot deel van het eiland uit, wat een mooie natuur, wat een uitzicht. En dat na zo'n 3 uurtjes slaap in 2 dagen.
We klauteren met de hele triomfantelijke club weer naar beneden; we did it! Beneden aangekomen blijkt er nog een bewaker in een pick-up te zitten, maar die ligt te slapen; kortom free pass! We vouwen ons weer op achter in de pickup en scheuren naar het hostel. Na een hele lange douche en een heerlijk ontbijt met eieren en spek kruipen we uiteindelijk ons bed in. Zeer moe, maar o zo voldaan.
's Avonds, toch enigszins gaar doen we niet zo veel. We lopen lekker door Waikiki beach en babbelen nog wat bij met onze mede bergbeklimmers. Een van de volgende dagen pakken we de bus naar Kailhua beach. Een van de mooiere stranden van Hawaii, dus heel mooi. Er wordt gekitesurft en we vermaken ons prima met even helemaal niks doen. Einde dag pakken we weer lekker de bus terug en maken we ons eten in het hostel. 's Avonds nog even de winkels langs (we love Dress for less Oulet Shopping!). We merken toch wel dat al dat gereis en de beklimming van de afgelopen dag er flink inhaakt. Heerlijk even bijslapen!
We boeken voor de laatste paar dagen van onze reis toch nog even een hotel. Een hostel is leuk, zeker om mensen te leren kennen, maar die laatste paar dagen willen we toch graag even onze privacy en een paar goede bedden. Het hotel White Sands Hotel Honolulu zit welgeteld honderd meter verderop, dus verkassen was een makkie. Waikiki beach is een verademing. We liggen gewoon op het strand in Hawaii :-)!
Tijdens Memorial Day gaat een langgekoesterde wens in om naar Pearl Harbor te gaan. Veel ooggetuigenverslagen en zelfs nog veteranen die hun verhalen vertellen in het museum. We bezoeken het basis museum. De Memorial die is aangelegd boven een van de gezonken schepen slaan we over omdat er maar een beperkt aantal bezoekers per dag naar toe mochten. Maar wat een verhalen, alle mensen die hun verhaal doen, maken de impact van de aanval op Pearl Harbor erg duidelijk. Zelfs als je bedenkt dat de meeste inwoners van Hawaii van Japanse afkomst zijn.
Na Pearl Harbor pakken we de bus naar het winkelcentrum bij O’ahu strand. Niet om te winkelen maar om naar de Floating Lantern Hawaii te gaan. Tijdens Memorial Day komen hier s’avonds tienduizenden mensen samen om geliefden te herdenken. In een grote mensenmassa lopen we naar het park. Je kan daar de namen van overledenen met een boodschap op een lantaarn laten zetten. Als echte Nederlanders besluiten we om geen lantaarn a 25 dollar te kopen, maar gewoon naar het strand te lopen aan het einde van het park. Na een aantal toespraken, waaronder een van de veteranen uit het Pearl Harbor museum worden de lantaarns na een ceremonie door Hare Heiligheid Shinso Ito (boedhistische) uitgezet in het water. We kunnen er heel simpel over zijn: dit was een absoluut hoogtepunt van onze reis! Het is een zeer indrukwekkend gezicht om al die duizenden lantaarns te zien drijven op het water, duizenden mensen die hun geliefden herdenken, verdriet, vreugde, alles! Janneke heeft het die avond dan ook 5 min drooggehouden.
De een na laatste dag is het weer iets minder en huren we een auto om het eiland rond te rijden. We bezoeken het strand waar de wereldbeker golfsurfen wordt gehouden. Op dat moment geen lekker weer, geen golven en slechts 1 badgast op het megagrote strand. Onderweg zie je pas echt hoe mooi de natuur van Hawaii is. Supergroen, mooie vergezichten en hele gave bergen. Onderweg doen we nog wat lokale winkels aan met de bekende souvenirs, we eten Hawaiiaans Shaved Ice en de beste garnalen van Hawaii bij Giovanni’s Shrimp Truck. De laatste dag liggen we heerlijk aan het strand. Om het echte Hawaii gevoel te ervaren huren we nog een surfplank, maar we blijken geen talent te hebben voor het golfsurfen. Maar wat een mooi einde van de reis. Hawaii, wat een supermooie plek!
Vanuit Hawaii vliegen we naar Los Angeles met Hawaiian Airlines. Hier moeten we een flink aantal uren wachten. Daar maken we handig gebruik van door vanaf het vliegveld de bus te pakken naar de dichtstbijzijnde bioscoop. Hangover 3 was net uit in de VS en die hadden wij hoog op ons verlangenlijstje staan. Helaas valt de film zwaar tegen en lachen we alleen bij de aftiteling.
Terug naar het vliegveld en uiteindelijk stappen we op de vlucht naar Londen. We hebben nog 1 overnachting daar, waarna we doorvliegen vanuit Londen naar Schiphol. Na een vlucht van ongeveer 12 uur komen we aan op Londen en pakken we de trein en metro naar het Travel Joy Hostel. Prima laatste avond met een bandjesavond en voldoende bier. Wel weer een jas aan!
's Nachts worden we getrakteerd op de snurkkannonade van Koreaan die ook maar besluit om om 4 uur s’nachts z’n tas uitgebreid te gaan in- en uitpakken. Kortom; weinig geslapen! S’ochtend krijgen we nog een cadeau van hem in de vorm van een aantal kaarten met inspirerende Koreaanse teksten. Hij maakt een foto, die we een paar dagen later zouden ontvangen. Steef viel in de smaak: You are very handsome… Dank u…
Laatste halte Schiphol! Na een kort vluchtje landen we weer op vertrouwde Hollandse bodem met een heel welkomstcomité! Bier en bitterballen! Home sweet home!!
Vanaf het vliegveld nemen we de bus naar het bekendste strand van Hawaii; Waikiki beach. Halverwege rijdt de buschauffeuse de spiegel er af, waarna een compleet onderzoeksteam een overijverige analyse moet maken van het gebeurde. Kortom: wachten op de volgende bus. Onderhand waren we al zo’n 36 uur onderweg en met wat vluchtige slaapjes in de bus en het vliegtuig, begon ons energie niveau aardig terug te lopen. Bij Waikiki beach hebben we een hostel geboekt: Seaside Hawaiian Hostel Waikiki. Super relaxt hostel met een mooie binnenplaats met hangmatten en direct al leuk contact met de andere bewoners.
Eten regelen we bij de supermarkt en uiteindelijk sluiten we doodmoe aan bij een van tafels in het hostel. De rum komt op tafel en voor we het weten hebben we een uitgebreid plan gesmeed voor een nachtelijke hike: het beklimmen van de Stairway to Heaven. Volgens de overlevering klommen de jonge mannen van Hawaii bij volle maan een van de bergen op het grote eiland op. Via couchsurfers.com waren wat contacten gelegd en een pick-up truck werd van iemand van het eiland geleend. Er werd ons wel al medegedeeld dat dit een illegale beklimming was en dat de opgang naar de berg werd bewaakt. Anyway: we gaan!
3 uur s’nachts wordt iedereen wakker gemaakt, met andere woorden; een hazenslaapje van 2 tot 3 uurtjes. We scheuren met een noodgang over de snelwegen van Hawaii, 8 man achter in de bak van de pick-up en 5 man in de cabine. In een woonwijk onder aan de berg parkeren we de auto en met behulp van zaklampen sluipen we door het bos onder aan de berg. We klimmen door een aantal opengeknipte hekken en uiteindelijk komen we onderaan de berg bij een smalle trap aan; de stairway!
We zijn net 10 treden onderweg of er komt een auto aangereden en krijgen een paar flinke zaklampen op ons gericht: rennen! We klimmen zo snel als mogelijk het smalle trapje op. Een strafblad in de VS staat toch wat minder op je CV. Het trappetje bestaat simpelweg uit wat plankjes en een ijzeren reling. We proberen zo snel mogelijk omhoog te komen en na een tijdje horen we ook geen rumoer meer achter ons van de bewaking. We horen echter wel rumoer van voor en boven ons. We zijn niet de enige personen die naar boven klimmen. Tijdens de klim van 2 ½ uur (!!!!) komen we nog tientallen andere mensen tegen die de klim maken. Blijkbaar toch een flinke happening. We praten natuurlijk nu over 4 uur 's nachts, het is pikkedonker en met behulp van de zaklampen klimmen we langzaam naar boven. De treetjes zijn glad, smal en in het donker merk je niet dat je over een rif loopt met duizelingwekkende diepten naar beneden.
Hawaii ontwaakt en langzaam beginnen we de contouren van het eiland te zien. De nacht gaat over in mist en rond half 7 's ochtends komen we aan op de top. En na het optrekken van mist worden we beloond met een magistraal uitzicht. We kijken over een groot deel van het eiland uit, wat een mooie natuur, wat een uitzicht. En dat na zo'n 3 uurtjes slaap in 2 dagen.
We klauteren met de hele triomfantelijke club weer naar beneden; we did it! Beneden aangekomen blijkt er nog een bewaker in een pick-up te zitten, maar die ligt te slapen; kortom free pass! We vouwen ons weer op achter in de pickup en scheuren naar het hostel. Na een hele lange douche en een heerlijk ontbijt met eieren en spek kruipen we uiteindelijk ons bed in. Zeer moe, maar o zo voldaan.
's Avonds, toch enigszins gaar doen we niet zo veel. We lopen lekker door Waikiki beach en babbelen nog wat bij met onze mede bergbeklimmers. Een van de volgende dagen pakken we de bus naar Kailhua beach. Een van de mooiere stranden van Hawaii, dus heel mooi. Er wordt gekitesurft en we vermaken ons prima met even helemaal niks doen. Einde dag pakken we weer lekker de bus terug en maken we ons eten in het hostel. 's Avonds nog even de winkels langs (we love Dress for less Oulet Shopping!). We merken toch wel dat al dat gereis en de beklimming van de afgelopen dag er flink inhaakt. Heerlijk even bijslapen!
We boeken voor de laatste paar dagen van onze reis toch nog even een hotel. Een hostel is leuk, zeker om mensen te leren kennen, maar die laatste paar dagen willen we toch graag even onze privacy en een paar goede bedden. Het hotel White Sands Hotel Honolulu zit welgeteld honderd meter verderop, dus verkassen was een makkie. Waikiki beach is een verademing. We liggen gewoon op het strand in Hawaii :-)!
Tijdens Memorial Day gaat een langgekoesterde wens in om naar Pearl Harbor te gaan. Veel ooggetuigenverslagen en zelfs nog veteranen die hun verhalen vertellen in het museum. We bezoeken het basis museum. De Memorial die is aangelegd boven een van de gezonken schepen slaan we over omdat er maar een beperkt aantal bezoekers per dag naar toe mochten. Maar wat een verhalen, alle mensen die hun verhaal doen, maken de impact van de aanval op Pearl Harbor erg duidelijk. Zelfs als je bedenkt dat de meeste inwoners van Hawaii van Japanse afkomst zijn.
Na Pearl Harbor pakken we de bus naar het winkelcentrum bij O’ahu strand. Niet om te winkelen maar om naar de Floating Lantern Hawaii te gaan. Tijdens Memorial Day komen hier s’avonds tienduizenden mensen samen om geliefden te herdenken. In een grote mensenmassa lopen we naar het park. Je kan daar de namen van overledenen met een boodschap op een lantaarn laten zetten. Als echte Nederlanders besluiten we om geen lantaarn a 25 dollar te kopen, maar gewoon naar het strand te lopen aan het einde van het park. Na een aantal toespraken, waaronder een van de veteranen uit het Pearl Harbor museum worden de lantaarns na een ceremonie door Hare Heiligheid Shinso Ito (boedhistische) uitgezet in het water. We kunnen er heel simpel over zijn: dit was een absoluut hoogtepunt van onze reis! Het is een zeer indrukwekkend gezicht om al die duizenden lantaarns te zien drijven op het water, duizenden mensen die hun geliefden herdenken, verdriet, vreugde, alles! Janneke heeft het die avond dan ook 5 min drooggehouden.
De een na laatste dag is het weer iets minder en huren we een auto om het eiland rond te rijden. We bezoeken het strand waar de wereldbeker golfsurfen wordt gehouden. Op dat moment geen lekker weer, geen golven en slechts 1 badgast op het megagrote strand. Onderweg zie je pas echt hoe mooi de natuur van Hawaii is. Supergroen, mooie vergezichten en hele gave bergen. Onderweg doen we nog wat lokale winkels aan met de bekende souvenirs, we eten Hawaiiaans Shaved Ice en de beste garnalen van Hawaii bij Giovanni’s Shrimp Truck. De laatste dag liggen we heerlijk aan het strand. Om het echte Hawaii gevoel te ervaren huren we nog een surfplank, maar we blijken geen talent te hebben voor het golfsurfen. Maar wat een mooi einde van de reis. Hawaii, wat een supermooie plek!
Vanuit Hawaii vliegen we naar Los Angeles met Hawaiian Airlines. Hier moeten we een flink aantal uren wachten. Daar maken we handig gebruik van door vanaf het vliegveld de bus te pakken naar de dichtstbijzijnde bioscoop. Hangover 3 was net uit in de VS en die hadden wij hoog op ons verlangenlijstje staan. Helaas valt de film zwaar tegen en lachen we alleen bij de aftiteling.
Terug naar het vliegveld en uiteindelijk stappen we op de vlucht naar Londen. We hebben nog 1 overnachting daar, waarna we doorvliegen vanuit Londen naar Schiphol. Na een vlucht van ongeveer 12 uur komen we aan op Londen en pakken we de trein en metro naar het Travel Joy Hostel. Prima laatste avond met een bandjesavond en voldoende bier. Wel weer een jas aan!
's Nachts worden we getrakteerd op de snurkkannonade van Koreaan die ook maar besluit om om 4 uur s’nachts z’n tas uitgebreid te gaan in- en uitpakken. Kortom; weinig geslapen! S’ochtend krijgen we nog een cadeau van hem in de vorm van een aantal kaarten met inspirerende Koreaanse teksten. Hij maakt een foto, die we een paar dagen later zouden ontvangen. Steef viel in de smaak: You are very handsome… Dank u…
Laatste halte Schiphol! Na een kort vluchtje landen we weer op vertrouwde Hollandse bodem met een heel welkomstcomité! Bier en bitterballen! Home sweet home!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
