Patagonie!

Op naar het zuiden van Zuid Amerika, El Calafate in Patagonië! Veel zuidelijker kan bijna niet. We vliegen met Aerolineas Argentinas en
het is vanaf Buenos Aires zo´n 3 uurtjes vliegen. Toen de daling werd ingezet en we onder het wolkendek kwamen zag je de mooie natuur je al tegemoet komen, uitgestrekte landschappen, bergen en azuurblauwe rivieren. Behoorlijk wat turbulentie tijdens het landen, maar gelukkig landden we veilig op Patagonische bodem. Bij het verlaten van het vliegtuig liep er een man voor ons die een tekkeltje tijdens de reis in zo´n lelijke hondentas had meegenomen. Toen hij het tekkeltje uit de tas haalde, ging het hondje direct met de beentjes wijd staan om alle stress van het vliegen te laten lopen. De eigenaar dacht dit echter te verhelpen door het hondje op te tillen, maar hierdoor werd het een soort sproeipartij door de looptunnel. Hilarisch, echt janken van het lachen!

Vanuit de luchthaven rijden er mini busjes welke je tot aan de deur van je hostel of hotel brengen. Het is ongeveer een half uurtje met de bus en wij worden afgezet bij hostal I Keu Ken. Een klein gemoedelijk hostel, met kamerindelingen van niet meer dan 4 personen per kamer. Het was echt een gezellig hostel met veranda, zeer vriendelijk personeel, grote gezamenlijke keuken, maar vooral ook erg schoon! Aangezien we toch zoveel mogelijk binnen ons dagbudget wilde blijven hadden we er voor gekozen om in Patagonië zoveel mogelijk gebruik te maken van hostels, omdat de excursies naar bv de gletsjers of natuurparken behoorlijk aan de prijs waren. I Keu Keuken was daarbij voor ons een hele goed keuze. Met een grote supermarkt om de hoek hebben een aantal dagen zelf gekookt, veel broodjes Duitse leverworst gegeten :-) en lekker op de veranda in de zon gezeten.

In de week dat wij in El Calafate waren was er een muziekfestival in het stadje. Op aanraden van ons hostel gingen we de eerste avond naar een Reggae band luisteren. Wij dachten dat het iets kleins was, maar toen we richting festival terrein liepen bleek het toch wel andere koek: een mega podium en wij schatten zo´n 5000 man. Rondom een podium en daarachter allemaal eettentjes of ik kan beter zeggen grilltentjes, want als er een ding is die de Argentijnen goed kunnen dan is het vlees grillen! De hele week zouden er nog optredens zijn, dus uiteindelijk zijn we nog twee keer geweest. Die bands waren niet echt om over naar huis te schrijven... wel grappig gezien de hoeveelheid mensen daar blijkbaar wel een groot succes in Argentinië.

Onze eerste dagtrip in El Calafate was naar de Perito Moreno gletsjer gelegen in het Los Glaciares National Park. Dit is een van de 48 gletsjers in Zuid Patagonië. De gletsjer eindigt in een fjord, waar het ijs 60 m dik en 5 km breed is. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Het over elkaar schuiven van ijsbrokken veroorzaakt een krakend geluid, wat in onze beleving elke keer klonk als een soort afgeschoten dof vuurwerk/lawinepijl. Tevens braken er soms grote ijsbrokken van de gletsjer af die je dan met heel veel lawaai in het Argentino meer zag vallen. Een natuurverschijnsel die wij nog nooit in ons leven in het echt gezien hadden. Door zijn geluid, maar zeer zeker ook door zijn massa en grootte, ontzettend indrukwekkend!

We zijn eerst op een boot gestapt om de gletsjer van dichtbij te bekijken, natuurlijk waren wij niet de enig toeristen op het bootje... wat een feest met allemaal duwende en trekkende medegenoten die stuk voor stuk de beste plek en de beste foto wilden hebben. Het koste wat moeite, maar het is gelukkig gelukt om een paar kiekjes te maken (zeg 200 foto´s op z'n minst..;-) Daarna zijn we naar "the balconies" gegaan, dit zijn een soort platforms waarmee je op verschillende hoogten een fantastisch uitzicht hebt op de gletsjer. Het kraken van de gletsjer intrigeert en je blijft kijken in de hoop dat er grote brokken ijs afbreken.

El Chalten
De grote trekpleisters vanuit El Calafate zijn de Perito Moreno en het Los Glaciares National Park. Echter telkens als je toegang wilt tot dit natuurpark dien je 15,- pp te betalen en wij kregen de tip om naar El Chalten te gaan. Dit is een nog groter natuurpark, maar deze is kosteloos te bezoeken, tja en je bent en blijft toch een Hollander.. Wij met de bus op naar El Chalten, een plaatsje wat wat Noordelijker ligt ten opzichte van El Calafate. Het was een busrit van zo´n 4 uur langs lang gestrekt woestijnachtig gebied. Met ineens na zo´n 2 uur eenzaamheid een hostel/restaurant; La Leona, een plek waar Butch Cassidy en Sundance Kid zich blijkbaar een maand hebben schuil gehouden na hun bankroven eind 18e eeuw.

Bij de ingang van het El Chalten moesten we de bus uit en werden we een gebouwtje binnen gelaten. Hier kregen van een boswachter een duidelijke uitleg over het gebied, de verschillende (hicking) looproutes en de do´s and don´t in zo´n natuurpark. Erg handig! Daarna konden we de bus weer in en zijn we naar de bus terminal gebracht. Ons hostel lag aan het einde van het dorp en we zijn als een echte backpackers betaamd naar het hostel gelopen. Hostel Rancho Grande en grande was het zeker.. Gelukkig wel weer een kamer met 4 bedden met een eigen badkamer. Internet/wifi verloopt via een satelliet verbinding, te vergelijken me de snelheid van internet middels een piepende modem.. desalniettemin bizar dat je toch nog contact kunt hebben met het thuisfront terwijl je echt in de middle of nowhere bent!

In El Chalten hadden we een Big Ice Tour geboekt. Dit was een tour waarbij je een hicking tocht ging maken op een gletsjer. Dit kon ook op de Perito Moreno, maar wij kregen de tip om dit in El Chalten te doen omdat het veel minder toeristisch zou zijn en net zo mooi. Al met het enige vermoeden dat gympjes tijdens deze tocht niet echt het beste vervoersmiddel zou zijn, zijn we bij navraag gelukkig gestuit op een schoenen verhuurbedrijf :-) Van die echte grote bruine stinkende hicking schoenen waren de komende dagen onze beste maatjes..!

De gletsjer die wij gingen belopen betrof de Viedma Gletsjer, welke de op 3 na grootste gletsjer is ter wereld is. De gletsjer is als we het goed hebben begrepen zo´n 70 kilometer lang, niet te bevatten! Na een boottocht van een uur zag je de gletsjer tegemoet komen. Vervolgens zijn we aan de zijkant van de gletsjer afgezet op een erosie kleurig rotsachtige wand. Hier bleek honderden jaren geleden ook een gletsjer te zijn geweest, de erosie kleur is uiteindelijk het resultaat van het hoge ijzergehalte in de ondergrond en de gletsjer.

Na een behoorlijke klim op de roestkleurige rotsen kwamen we aan de rand van de gletsjer. We kregen "crampons" om de schoenen, dit zijn van die ijzeren spikes onder je schoenen om grip te behouden. En toen de gletsjer op, te gek!! Soms zag je kieren of kraters van meters diep met een hele mooie ijsblauwe kleur. Het deel waar wij op liepen was al zo´n 400 jaar oud en af en toe hoorde je wat gekraak. We hadden een hele goed tourbegeleiding mee, want op sommige stukken was je blij dat je even geholpen werd met klimmen of afdalen. Aan het einde had de tourbegeleiding nog een verrassing: een glaasje Baileys met ijs van de gletsjer!

De volgende dag zijn we zelf een hicking tocht maken naar Laguna Torre. Dit was een looproute in het natuurpark van El Chalten en de tocht duurde totaal zo´n 6 uur. Behoorlijk klimmen, maar wat een ongelooflijk mooie route! Wederom zoveel prachtige natuur en ook een heel afwisselend landschap. Nooit geweten dat we zulke suckers voor natuur zouden zijn... ;-) Met 6 uur lopen in de zon ging het alleen wel erg hard met het water, dus vul je deze gewoon ff bij in de de kraakheldere beekjes die je onderweg tegen komt. Koud, lekker en prima drinkbaar! Moet wel zeggen dat het laatste deel terug op het tandvlees was, er leek geen eind aan te komen... Uiteindelijk toch wel heel erg blij dat we de bewoonde wereld weer zagen. Strompelend zijn we naar een Duitse Bierstube gelopen, waar we heerlijk in de zon, in de tuin met de voetjes omhoog konden genieten van een welverdiend drankje en hapje!