Colombia!
Door: 29 maart tm 19 april '13
19 April 2013 | Colombia, Bogota
Een vlucht van een paar uur vanuit Lima leidt ons naar Bogota. Wat ons direct bij aankomst in Colombia opvalt is de hoeveelheid politieagenten op de luchthaven. Een beeld wat we uiteindelijk in heel Colombia terug zien, de politie is overal! We stappen in een taxi en de super gesjeesde taxi chauffeur brengt ons in een mum van tijd naar het centrum van de stad. We hebben een hotel geboekt in hartje centrum in de wijk La Candelaria.
We komen op Goede Vrijdag aan en zoals het een goed katholiek land betaamt wordt hier uitgebreid Pasen gevierd. Tevens hebben ze in de weekeinden autoluwe zones in de stad, waardoor bij aankomst hele straten vol staan met allerlei kraampjes, verkopers en spelletjes zoals het beroemde Fred Oster cavia spel! We brengen nog wat bezoekjes aan kerken die vanwege Pasen overvol zitten. We merken pas later dat iedereen een soort van verkorte bedevaart maakt naar de Monserrate (zie onderstaande) en dan weer afdaalt naar beneden om daar weer een bezoek aan een kerk te brengen. Het kruizigings verhaal van Christus is hier nogal een dingetje...
De Monserrate is een van de bekendste toppen rondom de Colombiaanse hoofdstad Bogota. Met de Cerro de Guadalupe vormt de berg van 3260 meter hoogte de oostelijke grens van La Candelaria, het historische centrum van de stad. Op de top van de in de Cordillera Oriental gelegen berg staat naast een uitzichtpunt met vergezichten over de hele stad het klooster van Monserrate. Als we 's avonds laat weer teruglopen naar het hotel zien we zelfs mensen die de afdaling van de berg maken achteruitlopend op handen en voeten...
Op zaterdag 30 maart, een dag voor Pasen, vertrekken wij ook naar de Monserrate. Een korte wandeling en daarna een treintje brengt ons naar de heuveltop. De uitzichten over Bogota zijn adembenemend en het ziet er zwart van de mensen. Net als in Copacobana in Bolivia is hier het kruizings verhaal het centrale onderwerp en dat wordt weergegeven aan de hand van 13 beelden die langs de looproute staan.
Colombia mag dan wel bekend zijn om de cocaïne, maar shoppen kunnen ze ook en het land is eigenlijk zeer modern. Einde middag pakken we nog een taxi naar een shoppingmall/bioscoop. Als we de bioscoop uitkomen (Broken City met o.a. Russel Crow en Mark Wahlberg) blijkt dat er ook nog een derde functie is voor het winkelcentrum: een kerk. In de centrale hal wordt een mis gehouden!
De derde dag in Bogota gaan we de stad in en stuitten bij een van de bezienswaardigheden op een zeer excentriek oud manneke die zichzelf heeft gekroond tot historisch wetenschapper van Bogota. Compleet in het Spaans krijgen we een rondleiding langs een groot gedeelte van de culturele bezienswaardigheden van Bogota, we zien de hondjes van de president en we komen zelfs langs de bewaking van het parlement. Hij krijgt alles voor elkaar! Een fantastische tour waar we de helft maar van begrepen maar wat een held. Fotograferen kon ie in in ieder geval niet!
Onze volgende bestemming in Colombia is Medellin. Medellín was niet eens zo heel lang geleden nog de moordhoofdstad van de wereld, nu kun je er redelijk onbezorgd rondlopen. Het structurele lentezonnetje verwarmt de straten van de tweede stad van Colombia. Ooit was de stad het onbetwiste centrum van de wereldwijde cocaïnehandel. De beroemdste drugsbaas ter wereld, Pablo Escobar, bestuurde vanuit Medellín zijn imperium dat zich uitstrekte tot ver in de Verenigde Staten en Europa.
Medellín is nog altijd Escobar. Op het hoogtepunt had zijn drugskartel tachtig procent van de wereldwijde cocaïnehandel in handen. Escobar was volgens het Amerikaanse zakenblad Forbes in 1989 de op zes na rijkste man ter wereld. Het blad schatte zijn vermogen op 25 miljard Amerikaanse dollar. Zoveel geld wekt natuurlijk jaloezie. Rivaliserende drugsbendes maakten eind jaren tachtig jacht op de Colombiaanse opperdrugsbaas. In de stadsoorlog die volgde vielen alleen al in 1991 meer dan 7000 doden. Escobar droeg aan dit extreme moordcijfer overigens zelf ook aardig bij, zo loofde hij 1000 dollar uit voor iedereen die een politieagent vermoordde. Bovendien pleegde Escobar meerdere terroristische aanslagen om zijn vijanden af te schrikken en de publieke opinie te beïnvloeden. Het is dan ook wat onwerkelijk om zijn afbeelding overal in Medellín terug te vinden. De inwoners van de stad zijn oprecht trots op hun beruchtste inwoner.
Escobar presenteerde zich graag als een moderne Robin Hood. Hij stal van de rijke Verenigde Staten en stopte een deel van zijn geld in de aanleg van sportvelden en de verbetering van de levensomstandigheden in de sloppenwijken van Medellín. Dit imago is zelfs ruim vijftien jaar nadat hij door de politie op 44-jarige leeftijd werd doodgeschoten goed blijven hangen in de stad. Ook al nam het moorden in de stad direct na zijn dood rigoureus af. Een hypermodern metrostelsel tekende de revival van de stad in de jaren negentig. De drugskartels werden de stad uitgedreven en de FARC en andere verzetsbewegingen in de stad gaven zich over.
Wij hebben dit keer een luxe 5 sterren hotel geboekt met een betaalbare aanbieding. Het betreft hotel Diez in de toeristische wijk Zona Rosa en dat is ff mega genieten na alle hostels en kleinere hotels! We hebben een grote kamer met fantastisch uitzicht over de stad, welke ook in een soort vallei ligt. Daarnaast heeft het hotel een eigen Spa en een fitnessruimte en mogen wij als hotelgasten hier gratis gebruik van maken. Sporten op stand en dan lekker in de sauna of het stoombad gevolgd door wat bubbels in de jacuzzi :-) Naast het hotel zit een geweldig leuk restaurantje met wijnbarretje voor een betaalbare prijs, waar we een paar keer lekker gaan eten.
Ook in Medellin bezoeken we de historische binnenstad, al is dat niet echt noemenswaardig. Er zijn wel ontzettend veel winkeltjes en vooral al marktkraampjes waarbij ook weer van alles verkocht wordt. Om daar te komen nemen we de metro. Ongelooflijk modern, veilig en ook het enige metrostelsel in Colombia. Ideaal!
Er moet natuurlijk tussen als dat reizen door ook kleding gewassen worden, dus wij in Medellin op zoek naar een wasserette. Nou die waren er wel, maar omgerekend voor een wasje van zo'n 8/9 kilo waren we 45 euro (!) kwijt en dat paste niet helemaal binnen ons dagbudget. Uiteindelijk zijn we bij een hostel binnen gelopen vlak bij ons hotel en daar konden we de boel wassen voor zo'n 8 euro omgerekend. Een leuk hostel overigens waar op een prikbord allerlei informatie stond over tours in en rondom Medellin. Ook hier stond de Pablo Escobar tour bij, waarover wij al eens wat gehoord hadden. Tja en Pablo Escobar is onlosmakelijk verbonden aan Medellin en nieuwsgierigheid overwint... dus we hebben de tour geboekt. Toch wel heel apart.
We worden in een klein busje opgehaald en tijdens het rijden naar de betreffende locaties wordt er een documentaire afgespeeld. Het is een film die gaat over de twee Escobars; de drugsbaas Escobar en profvoetballer Andres Escobar. Indrukwekkende documentaire waarbij er een parallel wordt getrokken tussen voetbal in Colombia en drugsgeld. De eerste stop was bij een groot vervallen pand. Dit betrof het Monaco gebouw, waar Pablo Escobar vroeger 'kantoor' hield. Op dit gebouw is uiteindelijk een aanslag gepleegd, waar Pablo met zijn gezin maar net van wist te ontkomen. Ironisch genoeg is dat het gebouw in de toekomst door de Colombiaanse politie als hoofdkantoor gebruikt gaat worden.
De volgende stop was bij het het graf van Escobar. Het graf is vrij groot, maar dit komt omdat er nog meer personen bij begraven liggen, zoals zijn lijfwacht, Nanny en nog wat voor Pablo belangrijke personen in zijn leven. Het graf is wel groot, maar toch nog wel enigszins sober te noemen. Apart te ervaren dat er mensen langs zijn graf lopen en met een handkus zijn graf aanraken. Dat inwoners ook trots zijn op deze man is dan duidelijk zichtbaar.
De laatste stop is bij een familiehuis van de Escobars. Hier heeft de moeder van de drugsbaas jaren gewoond en nu woont zijn oudere broer Roberto Escobar in dit huis. Het is huis is inmiddels ingericht als klein museum over Pablo Escobar. Zijn eerste auto waar hij zelf een drugstransport mee heeft gedaan stond er bijvoorbeeld, of een jetski van hem. Verder hingen er overal foto's en waren er zelfs her en der wat kogelgaten terug te zien. Aan het einde van de tour kreeg je nog de mogelijkheid om aan de broer van Pablo Escobar, Roberto te ontmoeten en vragen te stellen. Roberto was in die tijd de boekhouder van het kartel en ooit samen met zijn broer de meest gezochte personen ter wereld geweest. Blind en doof aan een zijde, door een ooit ontplofte briefbom, stond Roberto open voor alle vragen die je had. Verder werden DVD's met de bovengenoemde documentaire door hem ondertekend en voorzien van een in inkt gedrenkte vingerafdruk. Roberto is inmiddels met pensioen ;-) Hij heeft zich zelf opgeleid binnen de medische wereld en geeft aan druk bezig te zijn met de ontwikkeling van een medicijn voor de genezing van Aids. De winsten genoten uit deze Pablo Escobar tours gaan volledig naar zijn stichting ter preventie van Aids. Tja, I rest my case....
Vanuit Medellin hebben we een vlucht geboekt naar Cartagena. Vluchten in Colombia zijn overigens niet zo heel erg duur en busreizen vaak lang. Cartagena is de oude goudhaven van de Spanjaarden. In de binnenlanden van Colombia werd goud verzameld uit de mijnen en vervolgens op de boot gezet naar Spanje. Al direct is te zien dat Cartagena behoorlijk goed in de slappe was zat. Een grote stadsmuur met de nodige kanonnen om de boel te verdedigen tegen de Portugezen, Engelsen en Hollanders, mooi koloniale huizen en grote kerken.
Na ons luxueuze verblijf in Medellin zoeken we weer een hostel op: El Viajero. Een erg leuk hostel, lekker ruim en met alle nationaliteiten qua toeristen. We komen hier weer zat andere backpackers tegen met de nodige tips. Cartagena is ingesteld op jongeren en toeristen en alles wat daarmee samenvalt: op elke straathoek wordt je cocaïne aangeboden door ongure types. We kijken een dag rond in de stad en gaan 's avonds lekker uit eten bij een cocktailbar samen met een hele club van het hostel. Uiteindelijk belanden we voor een feestje ergens op een dakterras middenin Cartagena.
Vanuit Cartagena boeken we een ochtend toer naar een moddervulkaan. We hebben al van redelijk wat mensen gehoord dat dat echt een aanrader is. Even buiten de stad, half uurtje rijden, komen we aan bij een soort mini-vulkaan, zo'n 20 meter hoog. Door het vulkanisch gebied hier wordt alles lekker snel warm, inclusief de modder die zich bovenaan in de vulkaan zit. En de modder is natuurlijk ook enorm goed voor het huidje! Na een korte klim kan je je een voor een in de modder laten zakken. Een ontzettend maf gevoel, aangezien je niet kan zinken. Je bent gewichtloos in de modder. De mensen uit het dorpje smeren je hier tegen een kleine vergoeding helemaal in met modder en zo lig je uiteindelijk lekker een half uur te relaxen (met nog 30 man op 6 vierkante meter!) Na afloop kom je er natuurlijk compleet grijs uit en moet je eerst nog de trap afklimmen, zonder slippers niet echt een aanrader. De echte climax volgt pas als we ons naar het beneden liggend riviertje begeven waar de lokale oma's alle modder van je afwassen, zoals je dat doet bij kleine kinderen. Verwacht geen zachtzinnige aanpak! Je oren moeten goed schoon en die zwembroek moet ook uit!
De volgende dag hebben we nog een tour geboekt naar Playa Blanca. Dit schijnt een heel mooi strand te zijn, een van de mooiste hier, dus we boeken een boot tour er naar toe. Ook kan er onderweg nog gesnorkeld worden. De dag loopt echter niet helemaal zoals we van tevoren bedacht hadden. Sowieso moesten we een uur wachten voordat we eindelijk gingen vertrekken. Tijd is in Colombia een relatief begrip en alles gaat hier zeer tranquilo oftewel ze nemen hun tijd.. Uiteindelijk varen we als eerst de haven uit en vervolgens een heel stuk over zee. Bij een klein eiland stoppen we en krijgen we te horen dat we hier voor 10 dollar pp een uurtje kunnen gaan snorkelen. Zoals het een Hollander betaamt weigeren wij resoluut en zitten tezamen met een aantal andere toeristen een uur lang op (dat dan weer wel) een mooi strand te wachten tot de anderen zij uitgesnorkeld.
Vervolgens gaan we door naar Playa Blanca, hier kan je een paar uur lekker op het strand liggen. Heerlijk gebakken! Na een paar uur wordt je weer opgepikt door de boot. En toen begon de lol.... Onze kapitein had op zijn boot ene paar flinke motoren geïnstalleerd en had besloten de terugweg wat avontuurlijker te maken. Net op tijd wisten we nog apparatuur, telefoons etc in een plastic zak te doen voordat we compleet getrakteerd werden op een onvrijwillige douche. Meneer vond het blijkbaar leuk om met z'n boot over het water te jakkeren, terwijl het water met 70 kilometer per uur in je gezicht slaat... Niet lollig... Half verzopen stappen we uiteindelijk de kade weer op en na een paar kleine alcoholische versnaperingen gaat het alweer de goede kant op.
's Avonds gaan we op stap met Martijn, een Nederlandse jongen die we in het hostel hebben leren kennen.
De 4e dag Cartagena bestaat uit lekker relaxen, biertjes drinken en uiteindelijk trekken we een dag later door naar Taganga, een klein plaatsje aan de Colombiaanse kust.
Taganga
Onze mini-van chauffeur was ofwel de slechtste chauffeur van Colombia, of had nog nooit een auto bestuurt of hij was levensmoe. Zou ook alle voorgenoemde zaken kunnen zijn. Met de auto naar Taganga was een kleine deathwish. De beste man haalde in waar hij niet zou moeten inhalen en haalde gekste capriolen uit. Gelukkig uiteindelijk uitgekomen in Taganga bij Hotel Divanga, op aanraden van twee andere backpackers die we hadden leren kennen tijdens de tocht naar de moddervulkaan.
Taganga is een heel klein hippie dorpje aan de Caribische kust van Colombia. Het dorpje ligt aan een mooie baai net buiten Santa Martha. Des te verder je van de strandboulevard naar boven loopt, des te meer onverharde wegen en ingezakte huisjes je tegenkomt. We hebben twee nachten geboekt bij Divanga en vermaken ons prima met in de hangmat hangen en cocktailtjes drinken aan het zwembad.
Vanuit Taganga boeken we een excursie naar het natuurpark Tyrona National Park, ongeveer 40 kilometer daar vandaan. Na 2 nachten verlaten we Divanga en boeken alvast een nachtje voor als we terugkeren naar Taganga. Met de bus worden we via Santa Martha naar Tyrona National Park gebracht. Naar verluid kan je hier de mooiste stranden van Colombia bezoeken en ook nog eens wat natuur in de jungle meepakken.
Na ruim een uur komen we aan bij de ingang van het park waarbij we uitgebreid gefouilleerd worden door de aanwezige politie. Uiteindelijk blijkt ook dat een van de andere toeristen uit onze bus wat joint-vloeitjes bij zich heeft. Hij mag weer instappen, maar na aankomst in het park wordt hij er alsnog uitgepikt en moet hij nog even omgerekend 200 eurotjes aftikken om ' vervolging af te kopen' ....
Om bij de overnachtingsplek/camping te komen in het natuurpark moet je een behoorlijke wandeling maken. Bijna iedereen loopt naar het laatste strand, San Cabo, ongeveer 2 1/2 uur lopen door de jungle. Gelukkig hebben we onze rug tassen achtergelaten bij Divanga en gewoon wat kleine tassen met het hoognodige. Na een aantal mooie stranden en campings te zijn gepasseerd komen we bij het laatste strand uit. Onderweg zijn we in de jungle massa's rode mieren tegengekomen die allemaal blaadjes verslepen van A naar B, wat kleine wilde varkens en de nodige vogels.
Op de camping aangekomen kijken we eerst even rond om te zien wat er allemaal nodig is. Naar later blijkt niet de beste beslissing. Je kan hier kiezen uit slapen in een hangmat, een tent of een cabin ( van die laatste zijn er maar 2, maar wel bovenop een rots bij het strand met een heus echt bed!). Cabins zijn volgeboekt en denkend aan mijn rug toch maar een tentje geboekt. Vergeleken met het hotel toch wel ene flink paar stappen terug. Vieze matrasjes en een gammel tentje voor 2 overnachtingen, geen lakengoed bij ons en ook niet te krijgen daar. Blegh!
Bij de camping heb je een winkeltje en een restaurant die op bepaalde tijden zijn geopend, op zich goed geregeld! We wandelen nog wat over het strand, eten wat en gaan uiteindelijk lekker de tvserie Breaking Bad kijken voor ons tentje onder het genot van een megalading insectenspray.
Na de eerste nacht in onze stoomcabine werden we rond 7 uur wakker. Rise and shine! We pakken onze handdoeken en lopen een paar stranden verder waar Tarzan vakkundig een kokosnoot sloopte voor z'n meisje. Jip aan de kokosnoot en Pie aan een boek en verder helemaal niemand op het strand, heerlijk!
!
De tweede nacht redelijk geslapen en uiteindelijk 's middags weer terug richting de bus, dus weer de wandel tour van 3 uurtjes. We stoppen halverwege op een heel mooi strand om nog even uit te puffen voordat we weer de bus in gaan. De buschauffeur brengt ons weer terug in Taganga waar we weer een heerlijk bedje hebben.
We kiezen op dat moment er ook voor om nog een paar dagen in Taganga te blijven. We boeken een paar bedden in een hostel 50 meter verderop op aanraden van Martijn die we in Cartagena hebben leren kennen. La Marsia; wat een heerlijk hostel, zwembad, relaxt sfeertje en airco!!!!! Vooral die airco is fijn want Divanga dreven we zo'n beetje het bed uit. GENIETEN MET HOOFDLETTERS!!
Uiteindelijk vliegen we vanuit Santa Marta weer terug naar Bogota, waar we de volgende ochtend heel vroeg doorvliegen naar onze bestemming in Midden Amerika: San Jose, Costa Rica!
We komen op Goede Vrijdag aan en zoals het een goed katholiek land betaamt wordt hier uitgebreid Pasen gevierd. Tevens hebben ze in de weekeinden autoluwe zones in de stad, waardoor bij aankomst hele straten vol staan met allerlei kraampjes, verkopers en spelletjes zoals het beroemde Fred Oster cavia spel! We brengen nog wat bezoekjes aan kerken die vanwege Pasen overvol zitten. We merken pas later dat iedereen een soort van verkorte bedevaart maakt naar de Monserrate (zie onderstaande) en dan weer afdaalt naar beneden om daar weer een bezoek aan een kerk te brengen. Het kruizigings verhaal van Christus is hier nogal een dingetje...
De Monserrate is een van de bekendste toppen rondom de Colombiaanse hoofdstad Bogota. Met de Cerro de Guadalupe vormt de berg van 3260 meter hoogte de oostelijke grens van La Candelaria, het historische centrum van de stad. Op de top van de in de Cordillera Oriental gelegen berg staat naast een uitzichtpunt met vergezichten over de hele stad het klooster van Monserrate. Als we 's avonds laat weer teruglopen naar het hotel zien we zelfs mensen die de afdaling van de berg maken achteruitlopend op handen en voeten...
Op zaterdag 30 maart, een dag voor Pasen, vertrekken wij ook naar de Monserrate. Een korte wandeling en daarna een treintje brengt ons naar de heuveltop. De uitzichten over Bogota zijn adembenemend en het ziet er zwart van de mensen. Net als in Copacobana in Bolivia is hier het kruizings verhaal het centrale onderwerp en dat wordt weergegeven aan de hand van 13 beelden die langs de looproute staan.
Colombia mag dan wel bekend zijn om de cocaïne, maar shoppen kunnen ze ook en het land is eigenlijk zeer modern. Einde middag pakken we nog een taxi naar een shoppingmall/bioscoop. Als we de bioscoop uitkomen (Broken City met o.a. Russel Crow en Mark Wahlberg) blijkt dat er ook nog een derde functie is voor het winkelcentrum: een kerk. In de centrale hal wordt een mis gehouden!
De derde dag in Bogota gaan we de stad in en stuitten bij een van de bezienswaardigheden op een zeer excentriek oud manneke die zichzelf heeft gekroond tot historisch wetenschapper van Bogota. Compleet in het Spaans krijgen we een rondleiding langs een groot gedeelte van de culturele bezienswaardigheden van Bogota, we zien de hondjes van de president en we komen zelfs langs de bewaking van het parlement. Hij krijgt alles voor elkaar! Een fantastische tour waar we de helft maar van begrepen maar wat een held. Fotograferen kon ie in in ieder geval niet!
Onze volgende bestemming in Colombia is Medellin. Medellín was niet eens zo heel lang geleden nog de moordhoofdstad van de wereld, nu kun je er redelijk onbezorgd rondlopen. Het structurele lentezonnetje verwarmt de straten van de tweede stad van Colombia. Ooit was de stad het onbetwiste centrum van de wereldwijde cocaïnehandel. De beroemdste drugsbaas ter wereld, Pablo Escobar, bestuurde vanuit Medellín zijn imperium dat zich uitstrekte tot ver in de Verenigde Staten en Europa.
Medellín is nog altijd Escobar. Op het hoogtepunt had zijn drugskartel tachtig procent van de wereldwijde cocaïnehandel in handen. Escobar was volgens het Amerikaanse zakenblad Forbes in 1989 de op zes na rijkste man ter wereld. Het blad schatte zijn vermogen op 25 miljard Amerikaanse dollar. Zoveel geld wekt natuurlijk jaloezie. Rivaliserende drugsbendes maakten eind jaren tachtig jacht op de Colombiaanse opperdrugsbaas. In de stadsoorlog die volgde vielen alleen al in 1991 meer dan 7000 doden. Escobar droeg aan dit extreme moordcijfer overigens zelf ook aardig bij, zo loofde hij 1000 dollar uit voor iedereen die een politieagent vermoordde. Bovendien pleegde Escobar meerdere terroristische aanslagen om zijn vijanden af te schrikken en de publieke opinie te beïnvloeden. Het is dan ook wat onwerkelijk om zijn afbeelding overal in Medellín terug te vinden. De inwoners van de stad zijn oprecht trots op hun beruchtste inwoner.
Escobar presenteerde zich graag als een moderne Robin Hood. Hij stal van de rijke Verenigde Staten en stopte een deel van zijn geld in de aanleg van sportvelden en de verbetering van de levensomstandigheden in de sloppenwijken van Medellín. Dit imago is zelfs ruim vijftien jaar nadat hij door de politie op 44-jarige leeftijd werd doodgeschoten goed blijven hangen in de stad. Ook al nam het moorden in de stad direct na zijn dood rigoureus af. Een hypermodern metrostelsel tekende de revival van de stad in de jaren negentig. De drugskartels werden de stad uitgedreven en de FARC en andere verzetsbewegingen in de stad gaven zich over.
Wij hebben dit keer een luxe 5 sterren hotel geboekt met een betaalbare aanbieding. Het betreft hotel Diez in de toeristische wijk Zona Rosa en dat is ff mega genieten na alle hostels en kleinere hotels! We hebben een grote kamer met fantastisch uitzicht over de stad, welke ook in een soort vallei ligt. Daarnaast heeft het hotel een eigen Spa en een fitnessruimte en mogen wij als hotelgasten hier gratis gebruik van maken. Sporten op stand en dan lekker in de sauna of het stoombad gevolgd door wat bubbels in de jacuzzi :-) Naast het hotel zit een geweldig leuk restaurantje met wijnbarretje voor een betaalbare prijs, waar we een paar keer lekker gaan eten.
Ook in Medellin bezoeken we de historische binnenstad, al is dat niet echt noemenswaardig. Er zijn wel ontzettend veel winkeltjes en vooral al marktkraampjes waarbij ook weer van alles verkocht wordt. Om daar te komen nemen we de metro. Ongelooflijk modern, veilig en ook het enige metrostelsel in Colombia. Ideaal!
Er moet natuurlijk tussen als dat reizen door ook kleding gewassen worden, dus wij in Medellin op zoek naar een wasserette. Nou die waren er wel, maar omgerekend voor een wasje van zo'n 8/9 kilo waren we 45 euro (!) kwijt en dat paste niet helemaal binnen ons dagbudget. Uiteindelijk zijn we bij een hostel binnen gelopen vlak bij ons hotel en daar konden we de boel wassen voor zo'n 8 euro omgerekend. Een leuk hostel overigens waar op een prikbord allerlei informatie stond over tours in en rondom Medellin. Ook hier stond de Pablo Escobar tour bij, waarover wij al eens wat gehoord hadden. Tja en Pablo Escobar is onlosmakelijk verbonden aan Medellin en nieuwsgierigheid overwint... dus we hebben de tour geboekt. Toch wel heel apart.
We worden in een klein busje opgehaald en tijdens het rijden naar de betreffende locaties wordt er een documentaire afgespeeld. Het is een film die gaat over de twee Escobars; de drugsbaas Escobar en profvoetballer Andres Escobar. Indrukwekkende documentaire waarbij er een parallel wordt getrokken tussen voetbal in Colombia en drugsgeld. De eerste stop was bij een groot vervallen pand. Dit betrof het Monaco gebouw, waar Pablo Escobar vroeger 'kantoor' hield. Op dit gebouw is uiteindelijk een aanslag gepleegd, waar Pablo met zijn gezin maar net van wist te ontkomen. Ironisch genoeg is dat het gebouw in de toekomst door de Colombiaanse politie als hoofdkantoor gebruikt gaat worden.
De volgende stop was bij het het graf van Escobar. Het graf is vrij groot, maar dit komt omdat er nog meer personen bij begraven liggen, zoals zijn lijfwacht, Nanny en nog wat voor Pablo belangrijke personen in zijn leven. Het graf is wel groot, maar toch nog wel enigszins sober te noemen. Apart te ervaren dat er mensen langs zijn graf lopen en met een handkus zijn graf aanraken. Dat inwoners ook trots zijn op deze man is dan duidelijk zichtbaar.
De laatste stop is bij een familiehuis van de Escobars. Hier heeft de moeder van de drugsbaas jaren gewoond en nu woont zijn oudere broer Roberto Escobar in dit huis. Het is huis is inmiddels ingericht als klein museum over Pablo Escobar. Zijn eerste auto waar hij zelf een drugstransport mee heeft gedaan stond er bijvoorbeeld, of een jetski van hem. Verder hingen er overal foto's en waren er zelfs her en der wat kogelgaten terug te zien. Aan het einde van de tour kreeg je nog de mogelijkheid om aan de broer van Pablo Escobar, Roberto te ontmoeten en vragen te stellen. Roberto was in die tijd de boekhouder van het kartel en ooit samen met zijn broer de meest gezochte personen ter wereld geweest. Blind en doof aan een zijde, door een ooit ontplofte briefbom, stond Roberto open voor alle vragen die je had. Verder werden DVD's met de bovengenoemde documentaire door hem ondertekend en voorzien van een in inkt gedrenkte vingerafdruk. Roberto is inmiddels met pensioen ;-) Hij heeft zich zelf opgeleid binnen de medische wereld en geeft aan druk bezig te zijn met de ontwikkeling van een medicijn voor de genezing van Aids. De winsten genoten uit deze Pablo Escobar tours gaan volledig naar zijn stichting ter preventie van Aids. Tja, I rest my case....
Vanuit Medellin hebben we een vlucht geboekt naar Cartagena. Vluchten in Colombia zijn overigens niet zo heel erg duur en busreizen vaak lang. Cartagena is de oude goudhaven van de Spanjaarden. In de binnenlanden van Colombia werd goud verzameld uit de mijnen en vervolgens op de boot gezet naar Spanje. Al direct is te zien dat Cartagena behoorlijk goed in de slappe was zat. Een grote stadsmuur met de nodige kanonnen om de boel te verdedigen tegen de Portugezen, Engelsen en Hollanders, mooi koloniale huizen en grote kerken.
Na ons luxueuze verblijf in Medellin zoeken we weer een hostel op: El Viajero. Een erg leuk hostel, lekker ruim en met alle nationaliteiten qua toeristen. We komen hier weer zat andere backpackers tegen met de nodige tips. Cartagena is ingesteld op jongeren en toeristen en alles wat daarmee samenvalt: op elke straathoek wordt je cocaïne aangeboden door ongure types. We kijken een dag rond in de stad en gaan 's avonds lekker uit eten bij een cocktailbar samen met een hele club van het hostel. Uiteindelijk belanden we voor een feestje ergens op een dakterras middenin Cartagena.
Vanuit Cartagena boeken we een ochtend toer naar een moddervulkaan. We hebben al van redelijk wat mensen gehoord dat dat echt een aanrader is. Even buiten de stad, half uurtje rijden, komen we aan bij een soort mini-vulkaan, zo'n 20 meter hoog. Door het vulkanisch gebied hier wordt alles lekker snel warm, inclusief de modder die zich bovenaan in de vulkaan zit. En de modder is natuurlijk ook enorm goed voor het huidje! Na een korte klim kan je je een voor een in de modder laten zakken. Een ontzettend maf gevoel, aangezien je niet kan zinken. Je bent gewichtloos in de modder. De mensen uit het dorpje smeren je hier tegen een kleine vergoeding helemaal in met modder en zo lig je uiteindelijk lekker een half uur te relaxen (met nog 30 man op 6 vierkante meter!) Na afloop kom je er natuurlijk compleet grijs uit en moet je eerst nog de trap afklimmen, zonder slippers niet echt een aanrader. De echte climax volgt pas als we ons naar het beneden liggend riviertje begeven waar de lokale oma's alle modder van je afwassen, zoals je dat doet bij kleine kinderen. Verwacht geen zachtzinnige aanpak! Je oren moeten goed schoon en die zwembroek moet ook uit!
De volgende dag hebben we nog een tour geboekt naar Playa Blanca. Dit schijnt een heel mooi strand te zijn, een van de mooiste hier, dus we boeken een boot tour er naar toe. Ook kan er onderweg nog gesnorkeld worden. De dag loopt echter niet helemaal zoals we van tevoren bedacht hadden. Sowieso moesten we een uur wachten voordat we eindelijk gingen vertrekken. Tijd is in Colombia een relatief begrip en alles gaat hier zeer tranquilo oftewel ze nemen hun tijd.. Uiteindelijk varen we als eerst de haven uit en vervolgens een heel stuk over zee. Bij een klein eiland stoppen we en krijgen we te horen dat we hier voor 10 dollar pp een uurtje kunnen gaan snorkelen. Zoals het een Hollander betaamt weigeren wij resoluut en zitten tezamen met een aantal andere toeristen een uur lang op (dat dan weer wel) een mooi strand te wachten tot de anderen zij uitgesnorkeld.
Vervolgens gaan we door naar Playa Blanca, hier kan je een paar uur lekker op het strand liggen. Heerlijk gebakken! Na een paar uur wordt je weer opgepikt door de boot. En toen begon de lol.... Onze kapitein had op zijn boot ene paar flinke motoren geïnstalleerd en had besloten de terugweg wat avontuurlijker te maken. Net op tijd wisten we nog apparatuur, telefoons etc in een plastic zak te doen voordat we compleet getrakteerd werden op een onvrijwillige douche. Meneer vond het blijkbaar leuk om met z'n boot over het water te jakkeren, terwijl het water met 70 kilometer per uur in je gezicht slaat... Niet lollig... Half verzopen stappen we uiteindelijk de kade weer op en na een paar kleine alcoholische versnaperingen gaat het alweer de goede kant op.
's Avonds gaan we op stap met Martijn, een Nederlandse jongen die we in het hostel hebben leren kennen.
De 4e dag Cartagena bestaat uit lekker relaxen, biertjes drinken en uiteindelijk trekken we een dag later door naar Taganga, een klein plaatsje aan de Colombiaanse kust.
Taganga
Onze mini-van chauffeur was ofwel de slechtste chauffeur van Colombia, of had nog nooit een auto bestuurt of hij was levensmoe. Zou ook alle voorgenoemde zaken kunnen zijn. Met de auto naar Taganga was een kleine deathwish. De beste man haalde in waar hij niet zou moeten inhalen en haalde gekste capriolen uit. Gelukkig uiteindelijk uitgekomen in Taganga bij Hotel Divanga, op aanraden van twee andere backpackers die we hadden leren kennen tijdens de tocht naar de moddervulkaan.
Taganga is een heel klein hippie dorpje aan de Caribische kust van Colombia. Het dorpje ligt aan een mooie baai net buiten Santa Martha. Des te verder je van de strandboulevard naar boven loopt, des te meer onverharde wegen en ingezakte huisjes je tegenkomt. We hebben twee nachten geboekt bij Divanga en vermaken ons prima met in de hangmat hangen en cocktailtjes drinken aan het zwembad.
Vanuit Taganga boeken we een excursie naar het natuurpark Tyrona National Park, ongeveer 40 kilometer daar vandaan. Na 2 nachten verlaten we Divanga en boeken alvast een nachtje voor als we terugkeren naar Taganga. Met de bus worden we via Santa Martha naar Tyrona National Park gebracht. Naar verluid kan je hier de mooiste stranden van Colombia bezoeken en ook nog eens wat natuur in de jungle meepakken.
Na ruim een uur komen we aan bij de ingang van het park waarbij we uitgebreid gefouilleerd worden door de aanwezige politie. Uiteindelijk blijkt ook dat een van de andere toeristen uit onze bus wat joint-vloeitjes bij zich heeft. Hij mag weer instappen, maar na aankomst in het park wordt hij er alsnog uitgepikt en moet hij nog even omgerekend 200 eurotjes aftikken om ' vervolging af te kopen' ....
Om bij de overnachtingsplek/camping te komen in het natuurpark moet je een behoorlijke wandeling maken. Bijna iedereen loopt naar het laatste strand, San Cabo, ongeveer 2 1/2 uur lopen door de jungle. Gelukkig hebben we onze rug tassen achtergelaten bij Divanga en gewoon wat kleine tassen met het hoognodige. Na een aantal mooie stranden en campings te zijn gepasseerd komen we bij het laatste strand uit. Onderweg zijn we in de jungle massa's rode mieren tegengekomen die allemaal blaadjes verslepen van A naar B, wat kleine wilde varkens en de nodige vogels.
Op de camping aangekomen kijken we eerst even rond om te zien wat er allemaal nodig is. Naar later blijkt niet de beste beslissing. Je kan hier kiezen uit slapen in een hangmat, een tent of een cabin ( van die laatste zijn er maar 2, maar wel bovenop een rots bij het strand met een heus echt bed!). Cabins zijn volgeboekt en denkend aan mijn rug toch maar een tentje geboekt. Vergeleken met het hotel toch wel ene flink paar stappen terug. Vieze matrasjes en een gammel tentje voor 2 overnachtingen, geen lakengoed bij ons en ook niet te krijgen daar. Blegh!
Bij de camping heb je een winkeltje en een restaurant die op bepaalde tijden zijn geopend, op zich goed geregeld! We wandelen nog wat over het strand, eten wat en gaan uiteindelijk lekker de tvserie Breaking Bad kijken voor ons tentje onder het genot van een megalading insectenspray.
Na de eerste nacht in onze stoomcabine werden we rond 7 uur wakker. Rise and shine! We pakken onze handdoeken en lopen een paar stranden verder waar Tarzan vakkundig een kokosnoot sloopte voor z'n meisje. Jip aan de kokosnoot en Pie aan een boek en verder helemaal niemand op het strand, heerlijk!
!
De tweede nacht redelijk geslapen en uiteindelijk 's middags weer terug richting de bus, dus weer de wandel tour van 3 uurtjes. We stoppen halverwege op een heel mooi strand om nog even uit te puffen voordat we weer de bus in gaan. De buschauffeur brengt ons weer terug in Taganga waar we weer een heerlijk bedje hebben.
We kiezen op dat moment er ook voor om nog een paar dagen in Taganga te blijven. We boeken een paar bedden in een hostel 50 meter verderop op aanraden van Martijn die we in Cartagena hebben leren kennen. La Marsia; wat een heerlijk hostel, zwembad, relaxt sfeertje en airco!!!!! Vooral die airco is fijn want Divanga dreven we zo'n beetje het bed uit. GENIETEN MET HOOFDLETTERS!!
Uiteindelijk vliegen we vanuit Santa Marta weer terug naar Bogota, waar we de volgende ochtend heel vroeg doorvliegen naar onze bestemming in Midden Amerika: San Jose, Costa Rica!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
