Roadtrip Bolivia, WAUW!!
Door: 1 maart tm 6 maart 2013
06 Maart 2013 | Bolivia, Uyuni
We gaan de grens over naar Bolivia bij het plaatsje La Quiaca in Argentinië. Te voet wel te verstaan, want de bussen gaan niet de grens over. Er staat een grote groep mensen voor ons in de rij bij de douane en er lijkt geen beweging in te krijgen. Zo´n twee uur heeft het mogen duren om twee stempeltjes in ons paspoort te krijgen en Bolivia via het plaatsje Villazon te mogen binnenlopen. We regelen daar direct een bus naar het plaatstje Tupiza, wat in het zuidwesten van Bolivia ligt. Eerder hadden we het idee om via Villazon de trein te pakken naar Uyuni (hier is de bekende zoutvlakte te vinden), maar na enig speurwerk op internet komen we er gelukkig tijdig achter dat er wat trajecten zijn opgeheven. We wijzigen ons plan en onze eerste bestemming wordt Tupiza.
Een mooie busrit door hooggebergten en een leuk plaatsje. We hadden in de Lonely Planet gelezen dat als je ergens je benen over een paard wilt gooien dat het wel in de omgeving van Tupiza moest zijn. Paardrijden jawel! Meneer Pieneman zijn eerste keer, eh cowboy Pieneman welteverstaan ;) Top paardjes voor een beginner, want ze waren werkelijk waar niet vooruit te branden. Lol!!! Riding true the Wild Wild West, met natuurlijk wederom fantastische plaatjes.
Wat wij vooraf niet wisten is dat je vanuit Tupiza ook 4 daagse Jeeptours kon regelen, waarbij je de laatste dag de zoutvlakte (Salar de Uyuyni) bezoekt. Wij dachten dat dit alleen via Uyuni te boeken was. Omdat wij sowieso naar Uyuni wilden, waarom dan niet meteen met een Jeeptour vanuit Tupiza? Best choice ever!!! We hadden de tour bij Valle Hermoso geboekt een touroperator welke aangesloten is bij Hostelling International. We werden daar heel erg goed geholpen, ze spraken goed Engels en gaven op de avond voor vertrek een korte briefing aan alle deelnemers zodat je goed voorbereid op pad kon.
We vertrokken op zondag 3 maart en zouden een route afleggen die een groot gedeelte van het zuidwesten van Bolivia liet zien. We zaten met 6 personen totaal in de Jeep: de chauffeur Edgar, de kokkin Flores, een stel uit Engeland (Ben en Harriet) en onze persoontjes. Verder reed er nog een Jeep met ons mee, met nog 5 personen. Eigenlijk al vanaf het moment dat je Tupiza en de verharde weg verlaat kom je al in zoveel mooi natuurschoon en dat wordt alleen maar meer en meer en meer. Misschien vallen we teveel in herhaling, maar niet normaal wat je allemaal voor moois tegen komt onderweg! Adembenemend!!! Moet je je voorstellen 6 personen, 4 dagen lang, door de natuur rijden zonder je ook maar een moment te vervelen...
Hoogtes van 2500 meter tot ruim 5000 meter, lagunes met flamingo´s, woestijnachtige gebieden, geisers, vulkanen, zwarte meren, rode meren, oude (Incha) ruïnes, vulkanische warmwaterbronnen en ga zo maar door. De landschappen zijn soms echt magisch te noemen. Tussen de dagdelen door werd er heerlijk voor ons gekookt door Flores, een dame die net als bijna alle vrouwen in Bolivia met vlechten in haar in klederdracht is gehuld.
Edgar onze chauffeur, die echt de beste chauffeur was die we ons konden wensen! En allebei voorin de auto de hele dag door cocabladeren aan het snoepen, iets wat je overigens alle Bolivianen ziet doen. Wangen volgepropt met coca bladeren en men drinkt er ook thee (mate) van. In landen zoals Bolivia, Peru en Colombia ook legaal te gebruiken. Een bijzonder plantje want met het kauwen van coca neemt het uithoudingsvermogen toe, verbetert de ademhaling en de zuurstofwisseling en het verbruik van glucose wordt gereguleerd. Er zit blijkbaar veel kalk, ijzer en vitamines in het blaadje. Daarnaast helpt het ook goed tegen hoogteziekte. Steef en ik hebben het allebei geprobeerd, maar wij vonden het niet zo´n succes. Coca thee hebben we daarentegen wel regelmatig gedronken en dat is best ok. Het helpt in ieder geval tegen de hoofdpijn op hoogte en das best fijn!
Tijdens de 4 daagse tour sliepen we ´s avonds in basic hostels, meestal in de middle of nowhere. In dorpjes waar een lama als huisdier heel normaal is. Opvallend was dat hoe primitief sommige dorpjes ook waren die we onderweg tegen kwamen er altijd wel een voetbalveld was. Voetbal in Zuid Amerika, daar kun je echt niet omheen!
Verder reden we ook nog langs een plaatsje waar alleen maar mijnwerkers woonden. Het betrof een Japanse mijn en hierdoor leek het even alsof we terug waren in Azië en daarmee was het ook weer een memorabel toiletbezoek, maar de details zullen we je besparen.. Ongelooflijk zwaar en gevaarlijk werk trouwens in die mijnen. Heel begrijpelijk dan ook dat er zoveel cocobladeren worden geconsumeerd. Vroeger in de 16e eeuw hebben de Spaanse overheersers in Zuid-Amerika het coca-kauwen onder de inheemse mijnwerkers verboden, aangezien de licht verdovende werking een on-christelijke of demonische invloed zou hebben. Toen echter de zilver-productie in de mijnen snel afnam omdat de mijnwerkers minder uithoudingsvermogen hadden, werd het coca-kauwen al gauw weer ingesteld...
De derde dag van de Jeep tour eindigde bij een kerkhof voor treinen aan de rand van de stad Uyuni. Perfecte locatie voor wat bijzondere foto's.
De vierde en tevens laatste dag van de tour was een trip naar de zoutvlakte. De zoutvlakte in Bolivia is ontstaan door het opdrogen van een meer, waarbij de zouten en mineralen niet via een rivier naar de oceaan konden stromen. Dit zorgt voor een hagelwitte witte, surrealistische vlakte van zo´n 12.000 km2 (half België) die eindeloos lijkt. Er wordt geschat dat het meer dan 10 miljard ton zout bevat, waarvan ongeveer 25.000 ton jaarlijks weggehaald wordt. In het midden van het gebied ligt een laag van wel tien meter dik.
Wij vertrokken die dag om 5 uur ´s nachts al van het hostel in Uyuni om op tijd te zijn voor zonsopgang. Geweldig natuurlijk, een prachtig gekleurde lucht tegen die eindeloos witte ondergrond. Na zonsopgang zijn we eerst in het zouthotel gaan ontbijten. Het zouthotel staat midden op de zoutvlakte en de muren en alle meubilair is gemaakt van zoutblokken. Na het ontbijt zijn we de zoutvlakte op gegaan voor foto´s en filmpjes op de meest hilarische manieren. Diepte is namelijk moeilijk weer te geven omdat er tot de horizon geen objecten te bekennen zijn. Zo lijkt het alsof iemand veel kleiner is, terwijl diegene slechts een paar meter verder staat. The making off was eigenlijk nog grappiger dan de foto´s zelf, met dank aan onze chauffeur Edgar!
Terug naar Uyuni waar we nog 1 extra nacht zijn gebleven. In Uyuni zelf is niks te beleven, het is een stoffig saai stadje. Maar een warme douche na 4 dagen niet douchen is dan zooooo lekker!!!
Een mooie busrit door hooggebergten en een leuk plaatsje. We hadden in de Lonely Planet gelezen dat als je ergens je benen over een paard wilt gooien dat het wel in de omgeving van Tupiza moest zijn. Paardrijden jawel! Meneer Pieneman zijn eerste keer, eh cowboy Pieneman welteverstaan ;) Top paardjes voor een beginner, want ze waren werkelijk waar niet vooruit te branden. Lol!!! Riding true the Wild Wild West, met natuurlijk wederom fantastische plaatjes.
Wat wij vooraf niet wisten is dat je vanuit Tupiza ook 4 daagse Jeeptours kon regelen, waarbij je de laatste dag de zoutvlakte (Salar de Uyuyni) bezoekt. Wij dachten dat dit alleen via Uyuni te boeken was. Omdat wij sowieso naar Uyuni wilden, waarom dan niet meteen met een Jeeptour vanuit Tupiza? Best choice ever!!! We hadden de tour bij Valle Hermoso geboekt een touroperator welke aangesloten is bij Hostelling International. We werden daar heel erg goed geholpen, ze spraken goed Engels en gaven op de avond voor vertrek een korte briefing aan alle deelnemers zodat je goed voorbereid op pad kon.
We vertrokken op zondag 3 maart en zouden een route afleggen die een groot gedeelte van het zuidwesten van Bolivia liet zien. We zaten met 6 personen totaal in de Jeep: de chauffeur Edgar, de kokkin Flores, een stel uit Engeland (Ben en Harriet) en onze persoontjes. Verder reed er nog een Jeep met ons mee, met nog 5 personen. Eigenlijk al vanaf het moment dat je Tupiza en de verharde weg verlaat kom je al in zoveel mooi natuurschoon en dat wordt alleen maar meer en meer en meer. Misschien vallen we teveel in herhaling, maar niet normaal wat je allemaal voor moois tegen komt onderweg! Adembenemend!!! Moet je je voorstellen 6 personen, 4 dagen lang, door de natuur rijden zonder je ook maar een moment te vervelen...
Hoogtes van 2500 meter tot ruim 5000 meter, lagunes met flamingo´s, woestijnachtige gebieden, geisers, vulkanen, zwarte meren, rode meren, oude (Incha) ruïnes, vulkanische warmwaterbronnen en ga zo maar door. De landschappen zijn soms echt magisch te noemen. Tussen de dagdelen door werd er heerlijk voor ons gekookt door Flores, een dame die net als bijna alle vrouwen in Bolivia met vlechten in haar in klederdracht is gehuld.
Edgar onze chauffeur, die echt de beste chauffeur was die we ons konden wensen! En allebei voorin de auto de hele dag door cocabladeren aan het snoepen, iets wat je overigens alle Bolivianen ziet doen. Wangen volgepropt met coca bladeren en men drinkt er ook thee (mate) van. In landen zoals Bolivia, Peru en Colombia ook legaal te gebruiken. Een bijzonder plantje want met het kauwen van coca neemt het uithoudingsvermogen toe, verbetert de ademhaling en de zuurstofwisseling en het verbruik van glucose wordt gereguleerd. Er zit blijkbaar veel kalk, ijzer en vitamines in het blaadje. Daarnaast helpt het ook goed tegen hoogteziekte. Steef en ik hebben het allebei geprobeerd, maar wij vonden het niet zo´n succes. Coca thee hebben we daarentegen wel regelmatig gedronken en dat is best ok. Het helpt in ieder geval tegen de hoofdpijn op hoogte en das best fijn!
Tijdens de 4 daagse tour sliepen we ´s avonds in basic hostels, meestal in de middle of nowhere. In dorpjes waar een lama als huisdier heel normaal is. Opvallend was dat hoe primitief sommige dorpjes ook waren die we onderweg tegen kwamen er altijd wel een voetbalveld was. Voetbal in Zuid Amerika, daar kun je echt niet omheen!
Verder reden we ook nog langs een plaatsje waar alleen maar mijnwerkers woonden. Het betrof een Japanse mijn en hierdoor leek het even alsof we terug waren in Azië en daarmee was het ook weer een memorabel toiletbezoek, maar de details zullen we je besparen.. Ongelooflijk zwaar en gevaarlijk werk trouwens in die mijnen. Heel begrijpelijk dan ook dat er zoveel cocobladeren worden geconsumeerd. Vroeger in de 16e eeuw hebben de Spaanse overheersers in Zuid-Amerika het coca-kauwen onder de inheemse mijnwerkers verboden, aangezien de licht verdovende werking een on-christelijke of demonische invloed zou hebben. Toen echter de zilver-productie in de mijnen snel afnam omdat de mijnwerkers minder uithoudingsvermogen hadden, werd het coca-kauwen al gauw weer ingesteld...
De derde dag van de Jeep tour eindigde bij een kerkhof voor treinen aan de rand van de stad Uyuni. Perfecte locatie voor wat bijzondere foto's.
De vierde en tevens laatste dag van de tour was een trip naar de zoutvlakte. De zoutvlakte in Bolivia is ontstaan door het opdrogen van een meer, waarbij de zouten en mineralen niet via een rivier naar de oceaan konden stromen. Dit zorgt voor een hagelwitte witte, surrealistische vlakte van zo´n 12.000 km2 (half België) die eindeloos lijkt. Er wordt geschat dat het meer dan 10 miljard ton zout bevat, waarvan ongeveer 25.000 ton jaarlijks weggehaald wordt. In het midden van het gebied ligt een laag van wel tien meter dik.
Wij vertrokken die dag om 5 uur ´s nachts al van het hostel in Uyuni om op tijd te zijn voor zonsopgang. Geweldig natuurlijk, een prachtig gekleurde lucht tegen die eindeloos witte ondergrond. Na zonsopgang zijn we eerst in het zouthotel gaan ontbijten. Het zouthotel staat midden op de zoutvlakte en de muren en alle meubilair is gemaakt van zoutblokken. Na het ontbijt zijn we de zoutvlakte op gegaan voor foto´s en filmpjes op de meest hilarische manieren. Diepte is namelijk moeilijk weer te geven omdat er tot de horizon geen objecten te bekennen zijn. Zo lijkt het alsof iemand veel kleiner is, terwijl diegene slechts een paar meter verder staat. The making off was eigenlijk nog grappiger dan de foto´s zelf, met dank aan onze chauffeur Edgar!
Terug naar Uyuni waar we nog 1 extra nacht zijn gebleven. In Uyuni zelf is niks te beleven, het is een stoffig saai stadje. Maar een warme douche na 4 dagen niet douchen is dan zooooo lekker!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
